The question of mediae in ancient Macedonian Greek reconsidered

Υποστήριξη της άποψης ότι τα γράμματα <β, γ, δ> της αρχαίας μακεδονικής, τα οποία κανονικά αντιστοιχούν σε άηχα δασέα κλειστά στις υπόλοιπες ελληνικές διαλέκτους (γραφή <φ, χ, θ>), είχαν φωνητική αξία ηχηρών τριβόμενων (/v, ɣ, ð/) και όχι ηχηρών κλειστών (/b, g, d/), όπως συχνά πιστεύεται. Η (πρώιμη) μετάβασή τους στη φωνητική αξία των ηχηρών τριβόμενων από τα ινδοευρωπαϊκά ηχηρά δασέα κλειστά έγινε αρχικά μέσω ενός σταδίου άηχων δασέων, όπως δηλαδή και στις υπόλοιπες αρχαίες ελληνικές διαλέκτους, και κατόπιν μέσω ενός δεύτερου σταδίου προστριβόμενων (άηχο κλειστό (πλέον) + ένα (αναπτυγμένο) ηχηρό τριβόμενο). Η θεωρία αυτή μπορεί να υποστηριχτεί τόσο από κάποια συγκριτικά στοιχεία, π.χ. μεταβολές κλειστών συμφώνων στις αρχαίες ιταλικές διαλέκτους, δεύτερη φωνητική μεταβολή της (αρχαίας) γερμανικής, όσο και από τη μεταβολή των ηχηρών κλειστών και των άηχων δασέων κλειστών σε ηχηρά και άηχα τριβόμενα αντιστοίχως στη μετακλασική ελληνική –πρβ. επίσης και την τροπή του χειλοϋπερωικού ημιφώνου (κανονική γραφή με δίγαμμα <F>) σε ηχηρό τριβόμενο (γραφή με <β>) στην όψιμη αρχαία λακωνική διάλεκτο.