Μ(εταλλικά) 896

Χαρακτηριστική είναι η λακωνική μορφή του κειμένου σε αντίθεση με τα πιο εκτενή ορφικο-διονυσιακά ελάσματα. Τα ελάσματα αυτά με τα σύντομα κείμενα της μίας ή δύο λέξεων αποτελούν διακριτή υποκατηγορία των ορφικο-διονυσιακών ελασμάτων. Το πιο κοντινό παράλληλο είναι ένα προγενέστερο έλασμα από την Ελεύθερνα με τα ονόματα των δύο θεών σε δοτική και το ρήμα "χαίρεν" στο τέλος. Η σπάνια χρήση της δοτικής για το όνομα του θεού μπορεί να ερμηνευθεί με βάση το εκτενέστερο κείμενο των ορφικο-διονυσιακών ελασμάτων ως αντικείμενο στο εννοούμενο ρήμα "εἰπεῖν". Τα ελάσματα που τοποθετούνταν ως επιστόμια μεταφέρουν τα λόγια του νεκρού, ενώ αυτά που τοποθετούνταν στο στήθος ή κοντά στο χέρι ίσως έχουν τον ρόλο μιας επιστολής που πρέπει να αναγνωστεί. Η διαφορά των συντομότερων αυτών κειμένων από τα εκτενή ορφικο-διονυσιακά είναι ότι δεν αποκαλύπτουν τα μυστικά του μυημένου, καθώς δεν προορίζονται να αναγνωστούν από μη μυημένους αλλά χρησιμεύουν αποκλειστικά στο ταξίδι του μυημένου νεκρού στον κάτω κόσμο. Ο ρόλος του Πλούτωνα στα επιστόμια από το Σφακάκι και την Ελεύθερνα πιθανόν συνδέται με μια τοπική λατρεία αλλά η εικονογραφία ενός απουλιανού κρατήρα από το Τολέδο με τον Διόνυσο σε ρόλο μεσολαβητή για τον μυημένο στο παλάτι του Πλούτωνα και της Περσεφόνης επιβεβαιώνει τον κυρίαρχο ρόλο του Πλούτωνα και εκτός Κρήτης.